Onderwijs op afstand op het Rodenborch-College. Hoe werkt het en wat zijn de ervaringen

René van Gerven, docent en teamleider onderbouw: 
Op het Rodenborch werd al gewerkt met studiewijzers en nu blijkt hoe ondersteunend dat kan zijn. We hebben ervoor gekozen om het normale lesrooster zo goed mogelijk aan te houden in het digitale onderwijs om een structuur te bieden, die zo veel mogelijk aansluit bij het pre-corona schooltijdperk. Een duidelijke structuur is altijd belangrijk, maar nu helemaal.
Aanvankelijk zijn we begonnen met de inzet van de digitale middelen die we al hadden: magister en magister-me. Binnen een week was Microsoft Teams geïnstalleerd en vanaf dat moment konden leerlingen en docenten zogenaamd KIMMEN: klassikale instructie in Microsoft Teams. Een grote groep docenten weet daar al goed mee om te gaan. We proberen daarin wel een goede afwisseling te bieden: het valt voor leerlingen ook niet mee om de hele dag achter het beeldscherm te zitten. Belangrijk is nu dat er regelmatig contact is met leerlingen, via mail, telefoon of Microsoft Teams. Sommige docenten blijken hele creatieve opdrachten te kunnen maken: zo heeft één mentor aan haar leerlingen gevraagd een videobericht te maken over de manier waarop zij hun dag doorkomen. (Daarin was bijvoorbeeld te zien dat leerlingen bekende profvoetballers na doen).
We proberen het afstandsonderwijs steeds verder te verbeteren: leerlingcoördinatoren houden contact met leerlingpanels, mentoren spreken de leerlingen regelmatig. Uit die contacten komen bruikbare en belangrijke tips. We hebben ook een enquête uitgezet om nog meer zicht te krijgen op onderwijs op afstand. Opvallend is dat leerlingen best positief zijn over de manier van werken. Veel leerlingen geven aan, dat ze zich nu beter kunnen concentreren.
We zien ook dat leerlingen nog steeds de bekende leerling-streken hebben: zo kwamen we erachter dat leerlingen in Microsoft Teams in staat zijn om het geluid van de docent te dempen, zodat niet hoorbaar was wat hij vertelde. Dus toen moesten docenten weer een instructie krijgen hoe zij de microfoon konden vergrendelen. Om die reden geven we wekelijks een zogenaamd MT journaal uit met de laatste inzichten .
Alle docenten, leerlingen en ouders verdienen een groot compliment: het valt niet mee om onder deze omstandigheden in zo’n korte tijd zoveel aanpassingsvermogen te vragen. We proberen er met z’n allen het beste van te maken en zoveel als mogelijk rekening met elkaar te houden.

Jonathan van der Veen, leerling VWO 1:
Ik ben 12 jaar en ik zit in de brugklas. Sinds dat de scholen dicht zijn moet ik meer met de laptop werken. Een voordeel eraan is dat ik niet meer hoef te fietsen. Maar ik word wel sneller afgeleid want in mijn kamer heb ik veel verleiding om iets leuks te doen maar beneden word ik afgeleid door de dingen die beneden gebeuren. Het is moeilijk om motivatie te hebben op mijn kamer. Op school was dat makkelijker omdat er iemand was om te kijken of we wel werkten. Een ander voordeel is dat ik het nu sneller af heb (ik werk dan al aan mijn huiswerk tijdens de uitleg) en dus geen tijd aan huiswerk meer hoef te besteden na school. Mijn sport gaat niet door maar gitaarles wel. Ik speel nog wel met mijn vrienden met anderhalve meter afstand. Ik zit dan meestal tot het einde van school in mijn pyjama.

Amy van der Veen, leerlinge VWO 4:
De wekker gaat ’s ochtends niet, of pas om 8.30, voor het ontbijt kun je lekker de tijd nemen. Afgezien van een paar verplichte online lessen kun je je dag helemaal zelf inplannen en werken zoals je wilt. Bij veel vakken zijn we momenteel bezig met een groter project, dan hoeven we vaak alleen bij de lesstart aan te geven dat we aanwezig zijn en kunnen we verder werken.
Ik kan nu ook de hele dag muziek luisteren, en in mijn geval ook haken: thuiswerken is zo slecht nog niet.
Vooral de vrijheid die we nu meer hebben dan meestal bevalt mij wel. Ik had er op school vaak last van dat er een heleboel verplicht is en gepland staat, maar nu ben ik zelf degene die dit allemaal bepalen kan. Daarnaast kun je nu gewoon eten terwijl je aan de slag bent, en dat vind ik al helemaal fijn ;).
Thuis heeft iedereen een beetje z’n eigen plekje waar ze werken zodat we elkaar niet te veel in de weg lopen, en dit werkt best goed. Ik merk ook dat we allemaal nu de tijd hebben om wat oude hobby’s op te pakken of juist nieuwe te vinden.

Dominique van der Veen, ouder:
Onze drie kinderen zitten respectievelijk in groep 8, de brugklas en de 4e klas van de middelbare school. Ik ben hun moeder en ik heb vanwege mijn werk als paramedicus contact met kwetsbare ouderen. Zodoende beoefen ik mijn functie sinds de maatregelen zijn ingevoerd alléén in spoedeisende situaties of via videobellen. Mijn werk is daardoor met 80 % afgenomen. Sinds de scholen dicht zijn is onze routine heel wat veranderd. Ik moet zeggen dat de eerste dagen intens waren, maar toen de scholen met digitale lessen begonnen was er al snel meer structuur, meer begeleiding voor de kinderen. Het is nog steeds af en toe wel zoeken naar de motivatie en als het aan de twee jongsten ligt, blijven ze de hele dag in hun pyjama achter de computer. De fysieke omgeving van school en de aanwezigheid van de leraar ontbreekt om naar de werk modus om te schakelen…. Het vraagt natuurlijk tijd en begeleiding, af en toe politie spelen; de verleiding om iets anders met de computer te doen dan de les volgen is zeker aanwezig. Af en toe speel ik voor leraar en kijken we samen wat echt begrepen is en wat niet. Het is, denk ik, onmogelijk voor de leerkracht om alles in de gaten te houden op afstand. Ik denk dat het voor de kinderen ook intensief is. Als ze op school zijn lopen ze van de ene klas naar de andere, maken ze grapjes onderling en nu zitten ze stil (op 2 pauzes na) tot bijna half drie de ene les na de andere te volgen. Er is minder structuur en minder afwisseling. We moeten nog onze weg vinden om dat te compenseren, door ze toch af en toe even te laten bewegen tussen de lessen, maar ook een omgeving te creëren waarin ze zich voldoende kunnen concentreren.

Maar er zijn ook heel goede kanten aan deze situatie. We zijn letterlijk dichter bij elkaar, leren meer over elkaar, hebben meer tijd voor elkaar. Ik heb het geluk dat mijn werk nu op lager pitje staat en dat ik dus meer tijd heb om er voor hen te zijn. Dat is - realiseer ik me - heel bijzonder en ik geniet van de positieve kanten. Ik denk dat de situatie veel moeilijker is als de kinderen jonger zijn, en/of als beide ouders door moeten werken. Ik denk aan al deze mensen, die het zo druk hebben, ook om het  systeem staande te houden en ik ben er heel dankbaar voor. Ik wil hier veel sterkte en gezondheid wensen aan iedereen die dit leest, hou je goed en zorg ook voor jezelf.