In dit artikel een inkijkje vanuit een leerling, een ouder en twee leerkrachten. Eén ding is wel duidelijk; we maken er het beste van, maar we missen elkaar! Volgens Juf Milon vraagt het wat flexibititeit en aanpassingevermogen maar ook van de kinderen en de ouders. Lees de ervaringenen uit onze wijk
Juf Milon, groep 3a:
Het vraagt wat flexibiliteit en aanpassingsvermogen. Van voor de klas naar onderwijs op afstand. Behoorlijk wennen voor de leerkrachten maar ook zeker voor de kinderen en ouders. Ouders ondersteunen nu de kinderen met het schoolwerk, maar hebben daarnaast ook hun eigen werk, een huishouden etc. Daar hebben wij dan ook veel respect voor.
Op ’t Sparrenbos werken de groepen 4 t/m 8 dagelijks met Snappet, een digitaal programma waarin de kinderen opdrachten kunnen maken zoals ze dat anders in een werkboek of schrift doen. Het grote voordeel is dat de leerkracht op afstand kan volgen wat goed gaat en wat ze nog lastig vinden. Door middel van een chat kunnen ze contact leggen.
Ik ben leerkracht van groep 3, daar ziet een dag er iets anders uit. Wij maken voornamelijk gebruik van werkboeken. Inmiddels hebben alle kinderen de werkboeken en leesboeken thuis. Dagelijks ontvangen ouders een dagprogramma en een filmpje van een van de juffen. Met hulp van de ouders kunnen ze vervolgens de werkjes maken. De filmpjes sturen we voornamelijk mee om contact te houden. Zo kunnen de kinderen je toch zien, vooral voor jonge kinderen vinden wij dat belangrijk. Helaas zie je zelf de kinderen dan niet en juist die interactie met kinderen missen we enorm. Gelukkig hebben we nu in alle groepen de mogelijkheid om de kinderen wekelijks via videobellen even te spreken. Genieten om dan de stralende gezichten even te zien en samen te kletsen. Wij hopen dan ook dat het snel veilig genoeg is om weer naar school te kunnen zodat we weer van ons mooie beroep kunnen genieten.
Isis, groep 4a:
Hoi ik ben Isis en ik zit op het Sparrenbos in klas 4a. Ik ga heel graag naar school om mijn vriendjes te zien. Maar nu is het anders en mis ik mijn vriendjes wel en daar ben ik wel eens een klein beetje verdrietig over. En ik mis mijn juffen natuurlijk ook. Het is wel anders om te leren thuis, we leren via een computer en soms gewoon nog in schriften. Ik vind dat ik beter ben geworden in schrijven en typen. Ik kan de juffen gelukkig wel bellen en chatten met mijn vrienden. En dat vind ik heel fijn, maar het liefste ga ik toch naar school.
Amy, moeder van Isis:
Wat een verandering voor de kinderen om thuis te leren. Ook als ouder is het wennen, zeker in het begin was het een zoektocht. Hoe doe je dat thuis? Aandacht voor je kinderen, hun schoolwerk en je eigen werk. Inmiddels hebben we onze draai als gezin kunnen vinden. Van juffrouw Jeannie krijgen we iedere dag een dagplanning wat een leidraad vormt voor de dag. De ene dag lukt het Isis beter dan de andere. Op moeilijkere dagen heeft ze dan net even wat meer aandacht of juist meer afleiding nodig of laten we haar even wat meer contact zoeken met haar vriendjes, die ze echt wel mist. Het is prettig dat Isis zelf zo makkelijk contact kan leggen met de juffen door te chatten in het computerprogramma waar ze mee werken en ook lijkt daardoor het lijntje voor ons korter. Als ouder is het wel erg leuk om nu zo betrokken te zijn bij het schoolwerk en hier samen naar te kijken en soms weer eens even te graven in je geheugen hoe het ook al weer zat met die ene spellingsregel. En dan hebben wij nog maar twee kinderen, je zult maar een klas vol hebben! Het is erg helpend dat Isis (en broer Jelle) zo positief zijn en er iedere dag er weer fris er tegen aan gaan.
Juf Jeannie, groep 4a:
Nu ik dit stukje schrijf, heb ik net een middagje videobellen achter de rug met de kinderen uit mijn groep 4a van EC ’t Sparrenbos. We kunnen elkaar lange tijd niet zien en horen en daarom is het fijn om via de computer te kunnen videobellen. Gewoon even zwaaien en praten met elkaar. Sommige kinderen zijn binnen 5 minuten klaar en anderen zouden een hele middag vol kunnen kletsen!!
Maar een ding is zeker, we missen elkaar enorm!
Gelukkig kunnen de kinderen uit de groepen 4 t/m 8 thuis met het digitale programma Snappet werken. Zij maken opgaven op de tablet of computer, die inhoudelijk vergelijkbaar zijn met opgaven in werkboeken. Op school werken we al een aantal jaren met dit programma en dat biedt nu veel mogelijkheden voor het thuiswerken.
Als leerkracht kun je alle leerlingen volgen en we kunnen ook chatten met elkaar. Kinderen doen hun uiterste best om hun werk zo goed mogelijk te maken. Maar we hebben op school natuurlijk ook pakketjes gemaakt met werkboeken en schriften, omdat we niet willen dat de kinderen de hele ochtend achter een schermpje zitten.
Die pakketjes werden door de ouders op school opgehaald en iedereen hield zich daarbij heel goed aan de afgesproken regels.
Naast bellen en chatten is er ook heel veel mailverkeer. Ouders hebben vragen over de stof of sturen foto’s op van werkstukjes van kinderen. Er wordt thuis heel veel getekend, geknutseld en geschreven en het is fijn dat ik dat als juf toch nog van een afstand kan bewonderen!!
Maar ik ben natuurlijk geen juf geworden om hele dagen achter de computer te zitten. Ik mis de kinderen, de ouders en mijn collega’s.
We leven nu in een digitaal tijdperk, maar elkaar zien, horen en even aanraken gaat in het onderwijs toch boven alles. Of zoals een kind vandaag tijdens het videobellen zei: “juf, ik mis de klas, ik mis jou en al mijn vrienden. Ik vind de corona tijd maar stom!”
Ik wens iedereen in deze tijd het allerbeste toe namens team EC ‘t Sparrenbos.
Wij bedanken ook alle ouders/verzorgers die hun uiterste best doen om het thuisonderwijs in goede banen te leiden.
Tot ziens in betere tijden!